Kultura języka polskiego

Aby porozumiewać się po polsku, tzn. tworzyć zrozumiałe dla innych wypowiedzi i rozumieć .wypowiedzi tworzone przez innych, trzeba znać język polski. Zastanówmy się przez chwilę nad tym banalnie prostym sformułowaniem, rozpatrując przykładowo jakiekolwiek zdanie, choćby: Student pożyczył koledze ciekawą książkę. Jaką wiedzę językową musi mieć ten, kto potrafi je zbudować, i ten, kto potrafi je zrozumieć? Spróbujmy na to pytanie odpowiedzieć najprościej. Nadawca i odbiorca rozpatrywanej wypowiedzi muszą przede wszystkim znać związki, które łączą wyrazy student, pożyczyć, kolega, ciekawy, książka z osobami, czynnościami, cechami i przedmiotami występującymi w rzeczywistości, a więc wiedzieć, że wyrazowi student odpowiada w rzeczywistości ten, kto się kształci w wyższej uczelni, wyrazowi pożyczyć (w tym zdaniu) — danie komuś czegoś pod warunkiem zwrotu, wyrazowi kolega — ten, kto jest czyimś towarzyszem nauki, pracy, zabawy, wyrazowi ciekawy m.in. 'taki, który wzbudza zainteresowanie, wyrazowi książka — 'przedmiot złożony z wielu oprawionych razem kart zadrukowanych tekstem. Ale to oczywiście nie wszystko.